Ενώπιον του Θανάτου

"Αν είχα τον χρόνο, αναμφίβολα θα έγραφα την ιστορία των ημερών που έζησα στο κελί για όσους καταδικάστηκαν σε θάνατο στο Fresnes, με αυτόν τον τίτλο. Λέγεται πως μήτε ο θάνατος μήτε ο ήλιος αντικρίζονται κατάματα, εν τούτοις προσπάθησα. Δεν είμαι στωικός και είναι δύσκολο να απομακρυνθείς από αυτό που αγαπάς. Εν τούτοις προσπάθησα να μην φύγω με όσους με είδαν ή με σκέφτηκαν ως μια εικόνα ανάξια. Οι μέρες, ειδικά οι τελευταίες, ήταν πλούσιες και γεμάτες. Δεν είχα πια πολλές αυταπάτες, ειδικά από την ημέρα που έμαθα την απόρριψη της έφεσής μου, μια απόρριψη που ήταν ωστόσο αναμενόμενη. Τελείωσα το μικρό μου έργο που είχα ξεκινήσει για τον Chénier, έγραψα μερικά ποιήματα ακόμα. Μια από τις νύχτες μου ήταν άσχημη, και το πρωί περίμενα. Άλλα βράδια πάλι κοιμόμουν πολύ ήρεμα. Τα τελευταία τρία βράδια, ξαναδιάβαζα την ιστορία των Παθών του Ιησού, κάθε βράδυ, από ένα από τα τέσσερα Ευαγγέλια. Προσευχήθηκα πολύ και ξέρω πως ήταν η προσευχή που μου έδωσε έναν ήρεμο ύπνο. Το πρωί ήρθε ο ιερέας να με κοινωνήσει. Σκέφτηκα ήρεμα όλους αυτούς που αγάπησα, όλους αυτούς που είχα γνωρίσει στην ζωή μου. Σκέφτηκα με δυσκολία τον πόνο τους. Αλλά προσπάθησα όσο το δυνατόν περισσότερο να δεχτώ."

Robert Brasillach