Οι συνθήκες των μπολσεβίκων

Μια μαρτυρία του στρατιώτη της Βέρμαχτ, Kurt Hummel, για τα όσα αντίκρισε στην ΕΣΣΔ την περίοδο που πολεμούσε στο ανατολικό μέτωπο:

"Οι συνθήκες των μπολσεβίκων είναι απερίγραπτες. Δεν μπορούσα καν να φανταστώ ότι είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια φτώχεια. Οι άνθρωποι εδώ δεν γνωρίζουν τίποτα για τον ηλεκτροφωτισμό, το ραδιόφωνο, τις εφημερίδες κ.λπ. Δε μπορείς να αποκαλέσεις τα μέρη όπου ζουν «σπίτια». Είναι μόνο καλύβες με σάπια, αχυρένια στέγη.

Τριγύρω απλώνονται τεράστια, εγκαταλειμμένα χωράφια. Δεν υπάρχει ούτε ένα, έστω και μικρό, μαγαζί. Αυτό είναι που αποκαλούν οι άνθρωποι «σοβιετικό παράδεισο». Μακάρι μερικοί από τους αποστάτες που έχουν εγκαταλείψει ακόμη στη Γερμανία να μπορούσαν να έρθουν εδώ. Όπου κι αν κοιτάξεις, υπάρχει μόνο φτώχεια. Όποιος το βλέπει αυτό, καταλαβαίνει πόσο όμορφη είναι η Γερμανία.".

Από το βιβλίο "Tragedy of Russia: "Forbidden" Topics of 20th Century History."

Down there, on the front line

"I don't want to heal. It's enough for me to close the wound and scar over. I want to get back on my feet, I want to rise again. My comrades call me, my followers await me. Down there, on the front line; up there, in the sky of battle, every day seems like the peak of heroism has been reached; and, the next day, an unknown hero appears who surpasses it."

— Gabriele D'Annunzio

"My Will was Triumphant"

 

Christian zeal of faith

“The man of the Nordic race does not think to desecrate foreign sanctuaries out of ‘zeal of faith,’ and the South Germanics did not regard it as shameful ‘to walk between the altars of the heathens and the church of God, showing respect to both.’ This saying of the Visigoths, transmitted by Gregory of Tours (540–594), is characteristic. When the Nordic man fails to respect what others hold sacred, it is a vice; yet the power-church considers it a merit to destroy the sanctuaries of the ‘heathens’ and then laments those ‘hardened heathens’ who resist such actions and ‘murder’ the holy Boniface.”

-J.C. Nachenius in “Nordic Race and Religion”, 1938

The Unknown Soldier

‘The Unknown Soldier of the World War’ — German postcard (undated, ca. 1940s) showing Hitler as a soldier.

The postcard was illustrated by Otto Engelhardt-Kyffhäuser, a prominent war artist and prolific Nazi propagandist who produced designs for posters, stamps and postcards during the war. Text on the back of the postcard reads:

‘The Unknown Soldier of the World War. Artistic lithograph by Engelhardt-Kyffhäuser, Görlitz [German town], executed in three colours. The artist does not wish here merely to depict the unknown soldier with his burden and effort; rather, the image is meant to symbolically express that this unknown soldier today also bears the heavy burden of responsibility at the forefront of the people on the path toward ultimate freedom.’

The Beauty in Struggle

"We intend to sing the love of danger, the habit of energy and fearlessness. Courage, audacity, and revolt will be essential elements of our poetry. Except in struggle, there is no more beauty. We will glorify war—the world's only hygiene—militarism, patriotism, the destructive gesture of freedom-bringers, beautiful ideas worth dying for, and scorn for woman."

Filippo Tommaso Marinetti

A Spiritual Heritage

“We possess a spiritual heritage that rivals that of other great civilizations, but we are either unaware of it or poorly aware of it. We must find our own answers to the immense spiritual crisis of Western nihilism. Human beings exist only through what distinguishes them: clan, lineage, history, culture, tradition. And we need these to live as much as we need oxygen.”

Dominique Venner The Clash of History Via Romana Editions, 2011.

ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΗΣ ΜΠΥΡΑΡΙΑΣ : Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

Μόναχο, Μαρίενπλατς (Marienplatz), 9 Νοεμβρίου 1923, κατά τη διάρκεια του Πραξικοπήματος

Το 1923, η Γερμανία έχει χρεοκοπήσει και αδυνατεί να καταβάλει τις εξοντωτικές δόσεις των επανορθώσεων στη Γαλλία. Με αυτό το πρόσχημα, η Γαλλία καταλαμβάνει τα πλούσια ορυχεία άνθρακα του Σάαρ και τις βιομηχανίες της περιοχής για την εκπλήρωση των απαιτήσεών της. Αυτή η κίνηση πυροδοτεί μια σειρά γεγονότων με σοβαρές ιστορικές επιπτώσεις.

Η περιοχή του Σάαρ, σύμφωνα με το Διάταγμα των Βερσαλλιών, τέθηκε για δεκαπέντε χρόνια υπό τη διοίκηση της ΚτΕ (Κοινωνίας των Εθνών), ωστόσο συνέχισε να είναι αναπόσπαστο τμήμα της Γερμανίας.

Η γερμανική κυβέρνηση αδυνατεί να αντιδράσει, γεγονός που εξοργίζει για άλλη μια φορά τον γερμανικό λαό, ο οποίος έχει γίνει πολλές φορές "στο ίδιο έργο θεατής". Η αφοπλισμένη Γερμανία αδυνατεί να υπερασπιστεί τις παραμεθόριες περιοχές της. Επιπλέον, στρατεύματα γειτονικών κρατών (Πολωνία, Λιθουανία, Βέλγιο), κατά παράβαση του Διατάγματος των Βερσαλλιών, καταλαμβάνουν περιοχές της Γερμανίας.

Η οργή του γερμανικού λαού εκδηλώνεται στο Μόναχο στις 8-9 Νοεμβρίου 1923 με την απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης από έναν συνασπισμό εθνικών δυνάμεων, με κεντρικό εκφραστή και ηγέτη τον Αδόλφο Χίτλερ και τους άνδρες του.

Η πορεία ξεκινάει από την μπυραρία Bürgerbräukeller, με επικεφαλής τον Αδόλφο Χίτλερ, έχοντας στο πλάι του τον Στρατάρχη Έριχ Λούντεντορφ, τον αρχιστράτηγο του Γερμανικού στρατού κατά τον Α' Π.Π. Παράλληλα, μέλη των SA καταλαμβάνουν καίρια σημεία της πόλης του Μονάχου. Ο Ερνστ Ρεμ με τους άνδρες του καταλαμβάνουν τη Στρατιωτική Σχολή του Μονάχου χωρίς να πέσει τουφεκιά.

Όταν η πορεία φτάνει στα πρώτα ένοπλα μπλόκα της αστυνομίας, αναλαμβάνει ο Λούντεντορφ. Η θέα και μόνο του αρχιστρατήγου δίπλα στον Χίτλερ είναι αρκετή για να διαλύσει τα μπλόκα και να παρασύρει τους αστυνομικούς στο πλευρό των επαναστατών. Όταν όμως η πορεία φτάνει στην πλατεία Feldherrnhalle, δεν συμβαίνει το ίδιο: οι κρατικές δυνάμεις δεν διαλύονται. Ο Λούντεντορφ προστάζει να κατεβάσουν τα όπλα, αντ' αυτού όμως εκείνοι ανοίγουν πυρ. Στο μακελειό που ακολουθεί σκοτώνονται 16 επαναστάτες και 4 αστυνομικοί. Ο Χίτλερ, που βρισκόταν στην πρώτη γραμμή, και ο Γκαίρινγκ τραυματίζονται.

Η σύλληψη του Χίτλερ και η μετέπειτα δίκη του για αυτά τα γεγονότα θα τον καταξιώσει στα μάτια του γερμανικού λαού ως εθνικό αγωνιστή, καθώς ο γερμανικός λαός μισεί τους Συμμάχους και τους θεωρεί υπεύθυνους των δεινών του. Αυτή ακριβώς η αναγνώριση της πράξης του στα μάτια των Γερμανών είναι και η αιτία της μείωσης της πενταετούς φυλάκισής του και της αποφυλάκισής του μέσα σε λίγους μήνες. Τα γεγονότα στο Σάαρ ήταν αυτά που έκαναν τον Χίτλερ γνωστό στο ευρύτερο γερμανικό κοινό και τον έβαλαν στην τροχιά για την εξουσία.

Αργότερα, ο Χίτλερ θα κάνει την αυτοκριτική του για αυτήν την κίνηση και θα αναλάβει τις ευθύνες του. Θα παραδεχτεί ότι εμπνεύστηκε από την πορεία των Μελανοχιτώνων του Μουσολίνι προς τη Ρώμη και πως το σχέδιο ήταν, μετά την κατάληψη του Μονάχου, να ξεκινήσει μια ανάλογη πορεία προς το Βερολίνο. Ο Χίτλερ θα ομολογήσει ότι αυτό ήταν ένα λάθος και πως κάθε λαός έχει τα δικά του χαρακτηριστικά και τη δική του μοναδική πορεία (ιστορία) που δεν αντιγράφεται.

Τα γεγονότα του Μονάχου ήταν το προσωπικό καθαρτήριο του Χίτλερ. Όταν θα αποφυλακιστεί, το κίνημά του ήταν διαλυμένο και πολλοί σύντροφοί του στην φυλακή, ενώ ο ίδιος οικονομικά κατεστραμμένος. Θέλοντας να απαλλαγεί από το παρελθόν, μοιράζει τα τελευταία 700 μάρκα που διέθετε στους συντρόφους του που ήταν σε χειρότερη κατάσταση από αυτόν. Ωστόσο, αντί να τα παρατήσει, παίρνει την απόφαση να ξεκινήσει από την αρχή και να καταλάβει την εξουσία με νόμιμο τρόπο, μέσω των εκλογών.

Η πορεία προς την εξουσία μόλις είχε αρχίσει.

Τεκμήρια Ιστορίας

November 9th 1923: Only the Forgotten are Dead

In 1932, the NSDAP publication “Das Braune Heer” made a powerful reference to the march and bloody sacrifices made at Munich in November 1923. “Before Commander’s Hall, Munich, a hundred men lie in their own blood – some dead.”

Yet, the terrible sacrifice was not in vain; despite all the deaths, the arrests, and the banning of the National Socialist German Workers Party, the movement survived and rose like a phoenix from the blood of November 9th, 1923. With that example before them, the National Socialists made greater sacrifices, fought, bled and built a movement many millions strong.

Other political ideologies would have withered and died when faced by the sledgehammer of Munich on November 9th, but National Socialism not only survived the ordeal but became a worldwide movement that lives on to this day.

“I am old. I know many things that I did not know in my youth, that goes without saying. And yet: I believe that old people only have something to gain from their age if they take their childhood, their early years, seriously. If they can stand by everything they believed, hoped and loved. If he can’t, then he will be pitifully poor. I can tell you that I am very rich” - Emil Klein, who took part in the march to the Feldherrnhalle when he was 17-years old. He died in 2010 aged 104.

We will leave the final words to Emil Klein, the 17-year-old who, with his comrades, took part in the putsch attempt. In 1928, Emil Klein took over the leadership of the Hitler Youth in Bavaria, was appointed head of the Hitler Youth in 1935, and was appointed to the German Reichstag in 1936. When war broke out, he volunteered for the Wehrmacht. He was the liaison officer of the Gebirgsjager Regiment 98.

“I took part in the march to the Feldherrnhalle in Munich on November 9, 1923. I was 17-years old at the time.

“I belonged to the Hitler movement and was an SA man in the 1st company of the Munich SA regiment. We marched from the Burgerbraukeller in the direction of Isarbrucke to Marienplatz, singing German marching songs. Here we turned off to Maximilianstrasse and the Felherrnhalle.

“Unarmed as we were, we arrived there, and suddenly we experienced a fire attack by the Bavarian state police, who fired on the front of the platoon with Adolf Hitler, Ulrich Graf and Erich Ludendorf, behind which my company was marching, without warning.

“The sudden attack caused the marching columns to break up. The men sought cover at the roadside and in the houses.The shots faded, silence fell; what had happened?

“16 men had been shot dead. The Hitler movement had its first dead SA men. They fell for Germany.”

Emil Klein, who passed away on February 22, 2010.

Source

Για τα Ιδανικά μιας Ολάκερης Φυλής

"Σου πέρασε η ιδέα πως ότι έκανα εγώ με το σπαθί στο χέρι το' κανα για μερικούς επιτήδειους και για μερικά σκουλήκια; Ότι έκανα εγώ Ειρήνη το' κανα για οκτώ εκατομμύρια Έλληνες. Αυτό το σπαθί που βλέπεις Ειρήνη πολέμησε χρόνια και χρόνια για τα ιδανικά μιας ολάκερης φυλής. Δεν επιτρέπεται λοιπόν τώρα να το ζωστεί ένας πιτσιρίκος και να το σέρνει μεσ' τη λάσπη. Να μεγαλώσει ο πιτσιρίκος, να γίνει άντρας, να πάει στρατιώτης και αν ο μη γένοιτο το χρειαστεί να'ρθει σε μένα, να μου το ζητήσει και εγώ να του το χαρίσω".

Στρατηγός Λάμπρος Δεκαβάλας - "Ένας ήρωας με παντούφλες" (1958)